Sonbahar... Çirkin ankaranın kendine en yakışan renkleri bulup üç ay gözüme güzel göründüğü mevsim. Beynimde en çok okulların açılmasıyla eşleştiği için biraz kaçındığım biraz keyiflendiğim, sinemaya gitmenin en güzel olduğu üç ay. Öyle dev alışveriş merkezlerinin tepesindekilerden bahsetmiyorum. Düzayak, kaldırıma kenarı olan sinemalara gitme mevsimi. En güzel üşümeler, en güzel tarçın renkli hırkalar mevsimi.
Farkettiğim şu ki, bendeki telaş ve huzur en çok sonbaharda uyumlu. Biraz ondan biraz geçinemediği kardeşinden koyar karıştırır tam kıvamında olur ruhum. Kırtasiyeye giderim üç kalem iki defter, yazacak birşey bulunur elbet. Aklım kalır fasulye ve çubuklarda. Ufak bi sorgu beynimde; bu yıl okula başlayacak bir çocuk var mı diye? Sorgum boş döner eli kolu, gözüm kalır rengarenk fasulyelerde (Tanrı'nın da aklına gelmeliydi pembesini yaratmak) aldığım defterlerin kokusunda ararım avuntuyu.
Her sonbahar genel bir kafa temizliğinden evime sıra gelmez. Nasılım bakalım? Halim hatrım? İnce detayım? Var mı kafa yormam gereken? Müdahale için çok mu geç çok mu erken? Yoksa gerek mi yok, ohh o zaman şanslı sonbaharımdayım devam etmeliyim aynen.
Bir de turşu kurmayı bilsem... Her sonbaharda aklıma gelir ilkokul hayat bilgisi kitabındaki kavanozlara turşu kuran anne.Yüzündeki tatlı gülümseme. Ben de turşu kurcam, ben de gülümsicem işte... Yine beynim ve yine eşlemeleri diyip gülüp geçtiğim de olur arama motoruna "turşu kurma +kolay" yazdığımda. Henüz bir turşu ekşimedi kavanozumda ama konu hakkında bilir kişi oldum diyebilirim. Bir çok şeyde birçoğumuzun olduğu gibi...
Ama bu sonbahar farklı olsun. Öyle ki sıra sıra üç küçük kavanoz, hatta dört, turşu olsun tezgahta. Devrimci sonbaharımda ekşisin turşular gülümsesin yüzüm. Tüm heveslerim beynimin tezgahında hiç kimsenin filtresine takılmadan sıralansın yan yana. Hayat bilgisi kitabını süsleyen gülümsemeden olsun bende de. Neyse ne ,ister eşleme ister can çekme. Kessin zihnim de ağız tadıyla turşular yiyeyim. Alayım beynimi de hıyarların arasında bir güzel sirkede bekleteyim...
Farkettiğim şu ki, bendeki telaş ve huzur en çok sonbaharda uyumlu. Biraz ondan biraz geçinemediği kardeşinden koyar karıştırır tam kıvamında olur ruhum. Kırtasiyeye giderim üç kalem iki defter, yazacak birşey bulunur elbet. Aklım kalır fasulye ve çubuklarda. Ufak bi sorgu beynimde; bu yıl okula başlayacak bir çocuk var mı diye? Sorgum boş döner eli kolu, gözüm kalır rengarenk fasulyelerde (Tanrı'nın da aklına gelmeliydi pembesini yaratmak) aldığım defterlerin kokusunda ararım avuntuyu.
Her sonbahar genel bir kafa temizliğinden evime sıra gelmez. Nasılım bakalım? Halim hatrım? İnce detayım? Var mı kafa yormam gereken? Müdahale için çok mu geç çok mu erken? Yoksa gerek mi yok, ohh o zaman şanslı sonbaharımdayım devam etmeliyim aynen.
Bir de turşu kurmayı bilsem... Her sonbaharda aklıma gelir ilkokul hayat bilgisi kitabındaki kavanozlara turşu kuran anne.Yüzündeki tatlı gülümseme. Ben de turşu kurcam, ben de gülümsicem işte... Yine beynim ve yine eşlemeleri diyip gülüp geçtiğim de olur arama motoruna "turşu kurma +kolay" yazdığımda. Henüz bir turşu ekşimedi kavanozumda ama konu hakkında bilir kişi oldum diyebilirim. Bir çok şeyde birçoğumuzun olduğu gibi...
Ama bu sonbahar farklı olsun. Öyle ki sıra sıra üç küçük kavanoz, hatta dört, turşu olsun tezgahta. Devrimci sonbaharımda ekşisin turşular gülümsesin yüzüm. Tüm heveslerim beynimin tezgahında hiç kimsenin filtresine takılmadan sıralansın yan yana. Hayat bilgisi kitabını süsleyen gülümsemeden olsun bende de. Neyse ne ,ister eşleme ister can çekme. Kessin zihnim de ağız tadıyla turşular yiyeyim. Alayım beynimi de hıyarların arasında bir güzel sirkede bekleteyim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder